Rap dance

le Rap Francais

Le RAP dont les initiales signifient Rock Against Polices, est reconnaissable par son phrasé syncopé, presque parlé. Il prend forme dans les quartiers de New York comme le Bronx à la fin des années 70 et fait ses premières émules aux USA, au début des années 80. Les paroles, souvent revendicatives et réalistes, sont la plupart du temps soutenues par un beat (morceau de musique) en boucle, un sample (un échantillon de plusieurs musiques) et parfois des scratches. Conçu par et pour le ghetto noir américain, le rap est avant tout une musique basée sur une constante innovation, sur un refus de toute institutionnalisation ; une musique où l’originalité est un facteur déterminant pour se faire connaître. Le rap est une musique politisée, à l’image de groupes comme Public Enemy, parfois violente comme NWA (coté West Coast) ou Run-DMC (coté East Coast).Le principe du rap est d’exploiter le tempo à nu. Le personnage central est le Dj* (Disc Jockey). Il anime les soirées avec ses disques mystérieux accompagnés du MC* (Maître de cérémonie) qui encourage les spectateurs à danser en parlant au rythme de la musique. Comme le célèbre Dj Premier, membre du groupe Gangstarr depuis 1988 et MC Hammer qui a connu son heure de gloire avec son single « U can’t touch this » en 1990. Le rap remonte à la fin des années 1960 avec l’apparition des Last Poets, un collectif de jeunes noirs militants ayant mis leur rage en rimes et en percussions afin de transmettre leurs messages révolutionnaires. Voici un extrait de « Niggers are scared of revolution » des Last Poets :Niggers are scared of revolution But niggers shouldn't be scared of revolution Because revolution is nothing but change And all niggers do is changeNiggers tell you they're ready to be liberated But when you say 'Let's go take our liberation' Niggers reply: 'I was just playin' Niggers are playing with revolution and losing Niggers are scared of revolutionLes principales influences musicales sont bien évidemment la soul, la funk et le rhythm’n’blues qui rythmaient les parties de chaque quartier ; mais aussi le jazz pour son sens de l’improvisation et sa remise en cause des schémas mélodiques classiques. Tous les premiers DJ ont débuté en enregistrant sur des vinyles de James Brown.Le rap devient alors un moyen pour le rappeur au micro de prêcher sa parole en face d’inconnus et de tenter de les convaincre, quel que soit le message. Les idées sont dès lors courtes, ce sont des flashs sonores et des significations qui fusent, des chocs répétés de mots courts ou longs à la phonétique proche destinés à frapper l’auditeur.
renseigner par wikipedia

Tengger est le nom d'une région montagneuse formée par les bords du cratère d'un ancien volcan de 11km de diamètre. Il est situé dans l'est de l'île de Java en Indonésie. En son centre se situent le volcan Bromo toujours en activité et le Batok.Une partie des habitants du massif du Tengger sont restés hindouistes.

Protéine

Une protéine, aussi appelée protide[1], est une macromolécule composée par une ou plusieurs chaîne(s) (ou séquence(s)) d'acides aminés liés entre eux par des liaisons peptidiques. En général, on parle de protéine lorsque la chaîne contient plus de 100 acides aminés. Dans le cas contraire, on parle de peptides et de polypeptides. Cet usage tend cependant à disparaître au profit du terme petite protéine, utilisé par exemple dans le cas de l'ubiquitine. L'enchaînement des acides aminés est codé par le génome et constitue la structure primaire

Donald Duck

Donald Duck est un personnage de fiction développé, entre autres, par l'animateur Dick Lundy[1] en 1934 pour le compte des studios Disney. Sa première apparition au cinéma a lieu le 9 juin 1934 sous la forme d'un canard en costume de marin, dans le film Une petite poule avisée[2] (The Wise Little Hen).
Ce canard grincheux et colérique sert au début de sa carrière cinématographique de contrepoint au gentil Mickey Mouse. Il devient rapidement héros de sa propre série de dessins animés, avant de connaître une extension exponentielle de son univers grâce à la bande dessinée sous la plume de grands scénaristes-dessinateurs américains et italiens, tels que Carl Barks ou Don Rosa. L'importance du personnage lui-même s'efface un peu devant les nombreux autres personnages créés dans l'univers des canards de Disney, qu'ils soient proches comme son oncle Balthazar Picsou ou plus éloignés comme Myster Mask.
Donald a presque totalement disparu du monde cinématographique. Dans le monde de l'édition, il reste très populaire dans les pays scandinaves et d'Europe du Nord, où il l'est même davantage que Mickey Mouse, ainsi qu'en Italie. En Suède, il est le plus populaire des personnages Disney et possède son propre magazine qui a été publié en 2001 à plus de 400 000 exemplaires[3]. A contrario, c'est Picsou et non Donald, qui possède des publications à son nom aux États-Unis (Uncle Scrooge) et en France (Picsou Magazine). Les histoires de Donald sont quand même publiées dans ces magazines ou ceux de Mickey. Malgré cette relative absence du devant de la scène, Donald reste très présent dans les produits dérivés de l'univers Disney.
Le nom complet de Donald en Anglais, "Donald Fauntleroy Duck", figure sur son avis de mobilisation dans un dessin animé de 1941 lorsque les États-Unis entrent en guerre et est repris dans quelques bandes dessinées.

นักปรัชญาตะวันตก

โยฮันน์ กูเทนแบร์ก (Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg)

(ราว พ.ศ. 1941 – 3 ก.พ. 2010) ช่างเหล็กและนักประดิษฐ์ชาวเยอรมัน มีชื่อเสียงจากการมีส่วนพัฒนาเทคโนโลยีการพิมพ์ ในช่วงราวคริสตทศวรรษ 1450 ซึ่งรวมถึงตัวพิมพ์โลหะอัลลอย และหมึกพิมพ์ที่ใช้น้ำมันเป็นฐาน แม่พิมพ์สำหรับหล่อตัวพิมพ์ได้อย่างแม่นยำ และแท่นพิมพ์แบบกดแบบใหม่ ซึ่งพัฒนาจากเครื่องกดที่ใช้ในการทำไวน์
กูเตนแบร์กได้ชื่อว่าเป็นผู้ประดิษฐ์ตัวพิมพ์ที่ถอดได้ขึ้นในยุโรป ซึ่งเป็นการพัฒนาต่อจากการพิมพ์แบบบล็อกที่ใช้กันอยู่ในขณะนั้น เมื่อรวมส่วนประกอบต่าง ๆ ดังกล่าวเข้าด้วยกันในระบบการผลิตแล้ว เขาได้ทำให้การพิมพ์อย่างรวดเร็วเป็นไปได้ และทำให้ข้อมูลข่าวสารแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาขอ

เพลโต

เพลโต (ในภาษากรีก: Πλάτων Plátōn, ในภาษาอังกฤษ: Plato) (427 - 347 ปีก่อน ค.ศ.) เป็นนักปรัชญาชาวกรีกโบราณที่มีอิทธิพลอย่างสูงต่อแนวคิดตะวันตก เขาเป็นลูกศิษย์ของโสกราติส เป็นอาจารย์ของอริสโตเติล เป็นนักเขียน และเป็นผู้ก่อตั้งอาคาเดมีซึ่งเป็นสำนักวิชาในกรุงเอเธนส์
เพลโตใช้เวลาส่วนใหญ่สอนอยู่ที่อาคาเดมี แต่เขาก็ได้เขียนเกี่ยวกับปัญหาทางปรัชญาไว้เป็นจำนวนมาก โลกปัจจุบันรู้จักเขาผ่านทางงานเขียนที่หลงเหลืออยู่ ที่ถูกนำขึ้นมาแปลและจัดพิมพ์เป็นในช่วงการเคลื่อนไหวด้านมนุษยนิยม งานเขียนของเพลโตนั้นส่วนมากแล้วเป็นบทสนทนา คำคม และจดหมาย ผลงานที่เป็นที่รู้จักของเพลโตนั้นหลงเหลืออยู่ทั้งหมด อย่างไรก็ตามชุดรวมงานแปลปัจจุบันของเพลโตมักมีบางบทสนทนาที่นักวิชาการจัดว่าน่าสงสัย หรือคิดว่ายังขาดหลักฐานที่จะยอมรับว่าเป็นของแท้ได้
ในบทสนทนาของเพลโลนั้น บ่อยครั้งที่มีโสกราติสเป็นตัวละครหลัก ซึ่งเป็นสิ่งที่สร้่างความสับสนว่าความเห็นส่วนใดเป็นของโสกราติส และส่วนใดเป็นของเพลโต
กูเตนแบร์กเกิดที่เมืองไมนซ์ ในประเทศเยอรมนี โดยเป็นบุตรชายของพ่อค้าชื่อ Friele Gensfleisch zur Laden ซึ่งต่อมาได้รับเอาชื่อ "zum Gutenberg" ซึ่งเป็นชื่อของบริเวณที่ครอบครัวของเขาย้ายเข้าไปอยู่อาศัย มาใช้เป็นนามสกุล

Je pense à toi (ฉันคิดถึงเธอ)

Non tu ne peux pas m'attendre
J'ai encore trop à apprendre
Oh non tu n'as même pas idée
Comme j'ai envi de rester
Non tu sais même les anges
Sont quelques fois un peu étranges
Ecoute-moi pour la dernière fois
Non je ne t'aime pas je t'adore
{Refrain:}
N'importe où dans le monde
Chaque seconde je pense à toi
N'importe où dans le monde
Je suis ton ombre où que tu sois
Non je ne peux pas rester
Mon rêve a un prix à payer
Oh non je ne peux m'en tenir
A te regarder souffrir
Non je ne suis pas si forte
Mais je vais franchir cette porte
Mais regarde-moi pour la dernière fois
Non je ne t'aime pas je t'adore
{Refrain:}
N'importe où dans le monde
Chaque seconde je pense à toi
N'importe où dans le monde
Je suis ton ombre où que tu sois
N'importe où dans le monde
Chaque seconde je pense à toi...
Je pense à toi...
N'importe où dans le monde
Je suis ton ombre où que tu sois
N'importe où dans le monde
Chaque seconde je pense à toi
N'importe où dans le monde
Je suis ton ombre où que tu sois

CREDITED BY http://www.rn.ac.th/kk/chanson_112.htm

วาซาบิ มีดีกว่า ที่คิด

วาซาบิ ดูจะเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับอาหารญี่ปุ่นและเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ช่วยสร้างสีสันให้กับปลาดิบที่ยามเราหยิบเข้าปากจะก่อให้เกิดเสียงซู๊ด..ซ๊าดด ตามมาเนื่องมาจากความเผ็ดแบบขึ้นจมูกก่อนที่รสชาติจะเปลี่ยนไปเป็นความกลมกล่อม ทั้งขมทั้งหวานผสมผสานกันไป

คนญี่ปุ่นนิยมกินวาซาบิกับปลาดิบ ข้าวปั้นญี่ปุ่นหรือโซบะบางชนิด การบริโภควาซาบิที่ถูกวิธีก็คือควรทาวาซาบิลงบนเนื้อปลาดิบ

แล้วจุ่มเนื้อปลาดิบด้านที่ไม่มีวาซาบิลงในซีอิ๊วญี่ปุ่น ทั้งนี้วาซาบิจะได้ไม่ลงไปปนเปื้อนอยู่ในถ้วยซีอิ๊ว
วาซาบิที่ดีจะต้องไม่ให้แต่รสเผ็ดเท่านั้น แต่จะต้องมีกลิ่นที่ช่วยทำให้ปลาดิบคำนั้นมีรสชาติกลมกล่อมยิ่งขึ้นด้วย อย่างไรก็ตามคนทั่วไปนิยมผสมวาซาบิลงในซีอิ๊วซึ่งเรียกว่า ‘วาซาบิโซยุ' แล้วใช้จิ้มปลาดิบ หรือบางคนนิยมใส่ลงไปในชามโซบะซึ่งก็อร่อยไปอีกแบบ
นอกจากอาการโล่งจมูกแล้ววาซาบิยังมีสรรพคุณทางยาอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นฤทธิ์ฆ่าเชื้อโรค พบว่า วาซาบิมีผลในการฆ่าเชื้อโรค สามารถต่อต้านการติดเชื้อแบคทีเรียบางชนิดได้ และยังมีฤทธิ์ต่อต้านสารก่อมะเร็ง โดยเฉพาะมะเร็งของกระเพาะอาหาร นอกจากนี้ยังป้องกันเส้นเลือดอุดตันซึ่งมีฤทธิ์ต้านการเกาะตัวของเกล็ดเลือดได้อีกด้วย
เห็นมั๊ยว่า วาซาบิ ไม่ได้มีดีแค่ความอร่อย แต่กินบ่อยๆก็กระเป๋าเบาได้เหมือนกัน