Le terme de Piranha désigne plusieurs espèces de poisson d'eau douce vivant dans les rivières d'Amérique du Sud. Les piranha font partie de la famille des Characidaes, sous-famille des Serrasalminae.
Attention: tous les Serrasalminés ne sont pas des piranhas.
Sa longueur est d'environ 15 à 25 cm.
La plupart sont des prédateurs avec des dents aiguës et un appétit pour la viande. Contrairement à leur légende, ils ne s'attaquent que rarement à l'homme vivant et le seul cas attesté date de 1870 (soldats brésiliens blessés et couverts de sang essayant de traverser un fleuve).
ปลาปิรันย่าแท้จริงเป็นปลาขี้กลัว ต้องเบียดกันอยู่เป็นฝูงกันถูกฮุบ
นักวิทยาศาสตร์เปิดหน้ากากของปิรันย่าให้รู้ว่า ไม่ได้มีความดุเดือดเลือด พล่านเหมือนอย่างกิตติศัพท์ เหตุที่ต้องเข้าพวกอยู่รวมกันเป็นฝูงไว้ ก็เพราะกลัวตกเป็นเหยื่อของปลาและสัตว์นักล่าอื่น จึงต้องเกาะกลุ่มให้เหนียวแน่นเอาไว้
นักวิทยาศาสตร์หญิงแอนน์ แมกเกอราน มหาวิทยาลัยเซนต์ แอนดรูวส์ ของสกอตแลนด์ นำเอาผลการศึกษาวิจัยมาเปิดโปงว่า ปลาปิรันย่าตัวมันเองเป็นสัตว์ที่กินทั้งสัตว์และพืช แม้กระทั่งซากสัตว์เป็นอาหารเช่น กินปลาเป็นหลัก พืชและแมลง แต่ไหนแต่ไรมา เราเชื่อกันว่าเหตุที่มันรวมกลุ่มกัน ก็เพื่อจะช่วยกันรุมขย้ำเหยื่อให้เหลือแต่ก้าง แต่เรากลับพบว่าเหตุผลใหญ่เพื่อเป็นการป้องกันตัว เพราะศัตรูของมันก็มีอยู่มากมาย ตั้งแต่โลมาน้ำจืด จระเข้ชนิดหนึ่งในอเมริกา และปลาขนาดใหญ่อื่นๆ
หลักฐานสนับสนุนอันหนึ่ง ก็คือการพบว่า ในน่านน้ำที่มันมีศัตรูอยู่ชุม การรวมฝูงของมันก็จะใหญ่ขึ้นตามไปด้วย โดยเฉพาะตามลำน้ำอเมซอน ซึ่งมีระดับน้ำตื้นทำให้มันมีช่องทางหลบหนีการโจมตีได้ยาก.
นักวิทยาศาสตร์เปิดหน้ากากของปิรันย่าให้รู้ว่า ไม่ได้มีความดุเดือดเลือด พล่านเหมือนอย่างกิตติศัพท์ เหตุที่ต้องเข้าพวกอยู่รวมกันเป็นฝูงไว้ ก็เพราะกลัวตกเป็นเหยื่อของปลาและสัตว์นักล่าอื่น จึงต้องเกาะกลุ่มให้เหนียวแน่นเอาไว้
นักวิทยาศาสตร์หญิงแอนน์ แมกเกอราน มหาวิทยาลัยเซนต์ แอนดรูวส์ ของสกอตแลนด์ นำเอาผลการศึกษาวิจัยมาเปิดโปงว่า ปลาปิรันย่าตัวมันเองเป็นสัตว์ที่กินทั้งสัตว์และพืช แม้กระทั่งซากสัตว์เป็นอาหารเช่น กินปลาเป็นหลัก พืชและแมลง แต่ไหนแต่ไรมา เราเชื่อกันว่าเหตุที่มันรวมกลุ่มกัน ก็เพื่อจะช่วยกันรุมขย้ำเหยื่อให้เหลือแต่ก้าง แต่เรากลับพบว่าเหตุผลใหญ่เพื่อเป็นการป้องกันตัว เพราะศัตรูของมันก็มีอยู่มากมาย ตั้งแต่โลมาน้ำจืด จระเข้ชนิดหนึ่งในอเมริกา และปลาขนาดใหญ่อื่นๆ
หลักฐานสนับสนุนอันหนึ่ง ก็คือการพบว่า ในน่านน้ำที่มันมีศัตรูอยู่ชุม การรวมฝูงของมันก็จะใหญ่ขึ้นตามไปด้วย โดยเฉพาะตามลำน้ำอเมซอน ซึ่งมีระดับน้ำตื้นทำให้มันมีช่องทางหลบหนีการโจมตีได้ยาก.
ที่มา ไทยรัฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น